|
|
Terugkomen vanwege plant en dier
Wat staat de wereld te wachten als ik terugkom.
Aardmensen, maak dan je borst maar nat. Maar dan zal ik toch eerst het
lichaam, waarin ik sinds 1940 huis, moeten
verlaten. Het scenario voor mijn terugkomst
ziet er niet veelbelovend uit, althans niet op de wat langere termijn. Zeg,
tweehonderd jaar. Als in het maatschappelijk leven de graaicultuur en het
egoïsme standaard blijkt voor het menselijk gedrag, dan vernietigd de Aardmens
zijn eigen Aarde. En het cynische is nog wel dat die Aardmens niet in de
gaten heeft dat hij er de veroorzaker van is en dat dit nog eerder gebeurd dan de Club van Rome
voorspelde. Geen Ayatollah, Paus of Mohammed die er wat aan kan doen.
Natuurwetten staan boven wat mensen graag willen geloven.
Een aldus
getransformeerde Aarde is zelfs voor mij niet aantrekkelijk, want het
aanzien van de Aardmens, die in grote massa's tegen de ondergang vecht, is
een pijnlijk tafereel. Ik kan slechts meehelpen om de klok een paar miljoen
jaar terug te zetten in de hoop dat nieuwe evolutielijnen, een ander leven
dan het menselijke zal doen ontstaan en dat meer in harmonie met het
universum weet voort te bestaan.
Wellicht kan dan een verlichte geest met mij contact zoeken om te bezien
welke mogelijkheden er resten en om te voorkomen dat er geesten als
Balkenende, Berlusconi of Bush (in alfabetische volgorde natuurlijk)
overlevings-mogelijkheden zouden krijgen.
Kom ik terug, nog voordat de Aarde in brand staat, dan zal ik naar alle
waarschijnlijkheid in een plant of dier te herkennen zijn.
(Naar boven) |
Bij terugkomst wacht mij een uitgebrande Aarde
|
